Łagodna, delikatna i dojrzała irlandzka whiskey GI znana jest z lekkiego i jedwabistego smaku.
Irlandzka whiskey GI jest jednym z najstarszych alkoholi wysokoprocentowych na świecie, który produkuje się od VI wieku. Kolor irlandzkiej whiskey waha się od bladozłotego do ciemnobursztynowego, a pijący ją mogą skosztować całej gamy aromatów – od owocowego do kwiatowego, od drzewnego do miodowego.
Historia i pochodzenie
Irlandzcy mnisi, wprowadzając destylowane alkohole do Irlandii, rozpoczęli proces, któremu świat zawdzięcza jeden z najsłynniejszych rodzajów whiskey, jak również samą nazwę tego alkoholu. Nazwą „Uisce Beatha” („woda życia”) pierwotnie określano wszystkie rodzaje alkoholi destylowanych, również tych stosowanych w produkcji perfum czy leków. Ostatecznie stała się ona synonimem napoju, który znamy dzisiaj.
Początkowo irlandzką whiskey produkowano w domu, często w ukryciu, aby uniknąć płacenia wysokich podatków. Taka produkcja odbywała się na ograniczonym obszarze i na małą skalę. XIX wiek był świadkiem wzrostu produkcji whiskey. Tempo industrializacji było tak szybkie, że między 1827 a 1840 r. liczba destylatorów w Irlandii dwukrotnie wzrosła. Jednakże po sprzyjającym produkcji whiskey XIX wieku z początkiem kolejnego stulecia nastały trudne czasy.
Zakłócenia gospodarcze spowodowane przez I wojnę światową, powstanie wielkanocne i irlandzką wojnę domową zrujnowały przemysł. Irlandzka whiskey przeżyła kolejny cios – za pomocą 18. poprawki do Konstytucji Stanów Zjednoczonych wprowadzono w USA zakaz sprzedaży alkoholu (prohibicję). Z dnia na dzień irlandzka whiskey straciła największy rynek eksportowy, co sprawiło, że przemysł, który już wcześniej przeżywał trudności, jeszcze bardziej podupadł.
Pomimo tych komplikacji irlandzka whiskey przetrwała i od lat 80. zeszłego wieku cieszy się coraz większą popularnością. Do lat 90. podpisano wiele umów międzynarodowych, w których uznano unikalny charakter irlandzkiej whiskey. W 1994 r., umową między UE a USA , ograniczono stosowanie nazwy irlandzkiej whiskey do whiskey produkowanej na wyspie Irlandii. Do 2013 r. wyeksportowano ponad 6,2 miliona dziewięciolitrowych beczek whiskey do krajów na całym świecie, co jednoznacznie pokazuje, jak wielką popularnością cieszy się ten trunek.
Proces produkcji
Proces produkcji zaczyna się od całych ziaren zbóż – 100 proc. jęczmienia w przypadku whiskey słodowej oraz przynajmniej 30 proc. w whiskey zbożowej – które się miele i miesza z lokalną wodą. Powstałą mieszaninę podgrzewa się, aby wydobyć cukier ze zboża. Pozostała brzeczka jest gotowa do fermentacji. Następnie dodawane są drożdże, które przekształcają cukier z brzeczki w alkohol. Sfermentowana ciecz, po angielsku wash, jest teraz gotowa do destylacji.
Istnieją dwa różne sposoby destylacji irlandzkiej whiskey: starsza destylacja kotłowa oraz destylacja kolumnowa. Whiskey uzyskiwana metodą destylacji kotłowej jest cięższa i bardziej aromatyczna, zaś trunek powstający w wyniku destylacji kolumnowej jest lżejszy.
Podczas destylacji sfermentowana brzeczka przechodzi proces podgrzewania, odseparowania i kondensacji. Proces różni się w zależności od tego, czy używa się destylatora kotłowego, czy kolumnowego i od tego, czy whiskey jest destylowana dwukrotnie czy trzykrotnie. Niezależnie od metody wybór właściwych związków alkoholowych wymaga dużego kunsztu. Ten proces to oddzielanie przedgonu i pogonu od właściwego spirytusu – jest on kluczowy w nadawaniu jakości whiskey.
Następnie whiskey dojrzewa w magazynach na wyspie Irlandii przez przynajmniej trzy lata. Zakaz przeprowadzania procesu leżakowania produktu poza Irlandią jest tak surowy, że whiskey nie wolno eksportować w beczce. Przed wywozem trzeba ją zabutelkować i umieścić w pojemniku wykonanym z chemicznie obojętnego materiału.