Jedno z najbardziej znanych włoskich win, Chianti ChNP, cieszy się renomą na całym świecie. Jego intensywny aromat nabiera większej subtelności na etapie dojrzewania. Doskonale smakuje zarówno ze zwykłym makaronem z sosem pomidorowym, jak i z wątróbką z bobem.
Wino Chianti ChNP ma jaskrawo rubinowoczerwoną barwę, która w miarę dojrzewania nabiera ciemniejszego odcienia owocu granatu. Jego wytrawny i harmonijny smak zmienia się z czasem w łagodnie aksamitny.
Historia
Chianti ChNP pochodzi z Toskanii, regionu Włoch, w którym winorośl od zawsze jest nieodłączną częścią krajobrazu. W okolicy odkryto skamieliny winorośli sprzed 10 milionów lat.
Pierwsze ślady uprawy winorośli w regionie pochodzą VIII wieku p.n.e., z okresu etruskiego, który trwał od VIII do III wieku p.n.e. Już wtedy toskańskie wino było cenione poza granicami regionu. Eksportowano je do południowych Włoch i Galii (krainy leżącej w dużej mierze na terytorium dzisiejszej Francji).
Chianti ChNP zaczęto wytwarzać na początku średniowiecza. Wzgórza leżące między Florencją a Sieną nazywano „wzgórzami Chianti”. Ten konkretny obszar był znany z produkcji wina. Trzy najważniejsze miejscowości z okolicy (Castellina, Gaiole i Radda) wspólnie zawiązały Lega del Chianti, czyli Ligę Chianti.
W 1716 r. Kosma III Medyceusz, książę Wielkiego Księstwa Toskanii, po raz pierwszy prawomocną decyzją uznał, że nazwy Chianti jako nazwy wina mogą używać wyłącznie producenci z miejscowości należących do Lega del Chianti, Greve i okolicy.
Od tamtej pory wyznaczony obszar produkcji Chianti ChNP stopniowo się powiększał, a dziś obejmuje znaczną część środkowej Toskanii, w skład której wchodzą prowincje Arezzo, Florencji, Prato, Pistoi, Pizy i Sieny. Obszar ten został prawnie uznany 9 sierpnia 1967 r., kiedy winu Chianti ChNP przyznano kontrolowaną włoską nazwę pochodzenia.
Produkcja
Specyfika win Chianti ChNP jest związana z warunkami klimatycznymi i geologicznymi, jakie panują w regionie. Na idealne warunki do uprawy winorośli składają się ciepły klimat śródziemnomorski Morza Tyrreńskiego i okoliczne wzgórza, które łagodzą temperatury. Ponieważ na wysokości, na której uprawiana jest winorośl, występują duże dzienne wahania temperatury, winogrona zachowują równowagę pod względem zawartości cukru i poziomu kwasowości.
Odmiany winorośli wykorzystywane do produkcji Chianti ChNP to w większości tradycyjne odmiany uprawiane w tym regionie. Na przykład główną odmianą stosowaną do produkcji Chianti jest Sangovese N, którego skład w winogronach powinien stanowić od 70 do 100 proc.
Winorośli wykorzystywanej do produkcji Chianti ChNP nie można uprawiać na wysokości powyżej 700 m n.p.m. Z reguły winnice leżą na wysokości od 200 do 400 m n.p.m. Jeżeli chodzi o uprawę winorośli, nie istnieją żadne szczególne ograniczenia, o ile sposób uprawy nie wpływa na szczególne cechy winogron i winorośli. Jednak uprawa pozioma jest surowo zabroniona.
Obecnie istnieją różne rodzaje Chianti ChNP, do produkcji których stosuje się różne metody dojrzewania lub różny skład winogron, np. Chianti Superiore lub Chianti Riserva. Jednak wszystkie te rodzaje win muszą być produkowane w wyznaczonym regionie pochodzenia z winogron pochodzących z tego obszaru.