Rola G-7
Koncepcja grupy G-7, pierwotnie G-8, powstała w 1973 r., a sama grupa została utworzona w 1975 r. jako nieformalne forum skupiające szefów rządów i ministrów krajów będących największymi potęgami przemysłowymi na świecie. Coroczne szczyty Grupy G-7 przekształciły się z czasem w platformę służącą określeniu kierunku wielostronnego dialogu i formułowaniu politycznych reakcji na globalne wyzwania. Uzupełnia ona rolę grupy G-20, która jest powszechnie uznawana za ramy obecnej koordynacji gospodarczej na świecie.
W 1977 r. przedstawiciele Wspólnoty Europejskiej po raz pierwszy uczestniczyli w szczycie w Londynie. Z czasem ich rola rozszerzyła się, UE zaczęła stopniowo być angażowana we wszystkie dyskusje polityczne szczytu, a od szczytu w Ottawie (1981 r.) uczestniczy we wszystkich jego sesjach roboczych.
Ze względu na fakt, że Unia Europejska jest jedyną w swoim rodzaju organizacją ponadnarodową – nie suwerennym państwem członkowskim – przyjęto nazwę „grupa G-7”. UE nie jest zatem wymienionym członkiem i nie przejmuje rotacyjnej prezydencji G-7.
W szczycie biorą udział przywódcy z Unii Europejskiej oraz z następujących krajów:
- Kanada
- Francja
- Niemcy
- Włochy
- Japonia
- Wielka Brytania
- Stany Zjednoczone.
Jako że decyzje podejmowane przez te główne potęgi gospodarcze mają rzeczywisty wpływ na sytuację na świecie, grupa ta jest w stanie ustalić globalny plan działania. Wytyczne polityczne określone przez przywódców w odniesieniu do konkretnego tematu wywołują tzw. efekt domina w wielu innych organizacjach i instytucjach międzynarodowych.
Dlatego też, choć decyzje podejmowane w ramach G-7 nie są prawnie wiążące, mają one silne oddziaływanie polityczne.
Globalne bezpieczeństwo żywnościowe
Wstrząsy systemowe związane z pandemią COVID-19 oraz rosyjską agresją na Ukrainę uwypukliły wyzwania stojące przed globalnym systemem rolno-spożywczym. Do tego dochodzi długoterminowa presja na bezpieczeństwo żywnościowe na świecie, w szczególności ze względu na zmianę klimatu i niekorzystne warunki pogodowe, degradację zasobów naturalnych, takich jak grunty, woda i różnorodność biologiczna, a także niezrównoważony wzrost liczby ludności i popytu na żywność, zwłaszcza w regionach narażonych na niedobór żywności.
Uznając powagę tych wyzwań, wielostronne fora, takie jak G-7, umieściły bezpieczeństwo żywnościowe ponownie na pierwszym miejscu swojego programu. Po pięcioletniej przerwie ministrowie rolnictwa grupy G-7 ponownie zwołali grupę roboczą pod niemieckim przewodnictwem w 2022 r. Dwa specjalne posiedzenia ministerialne odbyły się w marcu i maju.
UE zdecydowanie popiera powrót do tematu rolnictwa w grupie G-7, ponieważ jest to ważne forum koordynujące działania polityczne rozwiniętych gospodarek zarówno w odpowiedzi na pilne potrzeby, jak i w ramach realizacji długoterminowych celów zrównoważonej transformacji rolnictwa.
Bieżące priorytety grupy G-7 w dziedzinie rolnictwa
Priorytety robocze G-7 w dziedzinie rolnictwa podczas prezydencji niemieckiej w 2022 r. to:
- światowe bezpieczeństwo żywnościowe
- wzmocnienie zrównoważonych i niepowodujących wylesiania łańcuchów dostaw produktów rolnych
- możliwości rozwoju rolnictwa regeneratywnego
- stałe ograniczanie stosowania pestycydów
- ochrona klimatu
- ochrona różnorodności biologicznej.
Rolnictwo do 2016 r.
Podwyżki cen żywności w latach 2007–2008 poskutkowały tym, że kwestie związane z rolnictwem i bezpieczeństwem żywnościowym zaczęły być uznawane za priorytet w światowym programie politycznym. Pod wpływem tego kryzysu cenowego ministrowie rolnictwa ówczesnej grupy G-8 (zanim zawieszono Rosję w członkostwie w 2014 r.) spotkali się we Włoszech w 2009 r., aby przeanalizować, w jaki sposób można poprawić współpracę rolną z krajami rozwijającymi się, zwłaszcza w Afryce.
Podczas kolejnego szczytu w Kanadzie w 2010 r. światowi przywódcy należący do G-8 zobowiązali się przeznaczyć 22 mld USD na inicjatywę z L'Aquili na rzecz bezpieczeństwa żywnościowego, która miała być zrealizowana w ciągu trzech lat, aby wesprzeć państwa podatne na zagrożenia w zwiększaniu produkcji żywności. Unia Europejska zadeklarowała największą kwotę w wysokości 3,8 mld USD i wywiązała się ze swojego zobowiązania.
Od tamtej pory rolnictwo i bezpieczeństwo żywnościowe odgrywają ważną rolę w programie szczytów, jak na przykład na szczycie w Japonii w 2016 r., podczas którego ministrowie rolnictwa państw należących do G-7 wśród swoich kluczowych obszarów priorytetowych wymienili:
- wzmacnianie pozycji rolników – zmotywowanych, wykwalifikowanych i przedsiębiorczych – dzięki wzmocnieniu zdolności i umiejętności przez promowanie dobrowolnego transferu wiedzy na wspólnie uzgodnionych warunkach; stosowanie przekazanej wiedzy w praktyce i w szkoleniach zawodowych; oraz przez ułatwianie dostępu do technologii informacyjno-komunikacyjnych, rolnictwo precyzyjne i innowacje w rolnictwie;
- zwiększanie możliwości dla kobiet i młodzieży w sektorze rolnictwa przez promowanie aktywnego udziału kobiet i młodzieży we własności gospodarstw rolnych i ich zarządzaniu, marketingu i innych działaniach związanych z rolnictwem i sektorem rolno-spożywczym, jak również zapewnianie równego dostępu do gruntów i innych aktywów, aby zwiększyć dochody i poprawić warunki życia;
- zwiększanie udziału rolników w żywnościowych łańcuchach wartości.
Mimo że w latach 2017–2021 nie zajmowano się oddzielnie kwestią rolnictwa, w corocznych oświadczeniach przywódców G-7 nadal wyrażane były obawy dotyczące sektora rolnego i światowego handlu produktami rolno-spożywczymi. Poruszane tematy to m.in. skutki zmiany klimatu dla rolnictwa oraz wkład sektora rolno-spożywczego w zrównoważony rozwój gospodarczy.
Najważniejsze daty
Rotacja prezydencji G-7 w ostatnich i nadchodzących latach przedstawia się następująco:
- USA w 2020 r.
- Wielka Brytania w 2021 r.
- Niemcy w 2022 r.
- Japonia w 2023 r.
- Włochy w 2024 r.
