In de wilde eikenwouden van het Strandzha-massief baadt de ondergroei in lichte ochtendnevel en glinstert het gebladerte van de honingdauw.
Honingbijen verzamelen deze zoete, natuurlijke stof voor de productie van Strandzhanski manov med BOB, een zachte bruine honing met een licht bittere nasmaak.
De lokale producenten maken gebruik van beproefde technieken om ervoor te zorgen dat de natuurlijke smaken en nutriënten van de honing in het eindproduct bewaard blijven.
Oorsprong
Strandzhanski manov med BOB is afkomstig uit de oude eikenwouden van het Strandzha-massief in het zuiden van Bulgarije.
Het Strandzha-massief verheft zich op het raakvlak van Europa en Azië, en wordt omringd door de Zwarte Zee, de Egeïsche Zee en de Zee van Marmara. Vochtige zeelucht rolt over de regio en hult de bosgronden de hele lente en zomer in lichte ochtendnevel.
In deze omstandigheden gedijt een bont mozaïek aan planten, in combinaties die uniek zijn in Europa. De bosvegetatie lijkt sterk op de Pontische flora van de Kaukasus en Klein-Azië en omvat onder meer Pontische rhododendron (Rhododendron ponticum), peperboompjes (Daphne pontica), Zwarte Zeehulst (Ilex colchica), slangenkruid (Echium), en lokale variëteiten van weegbree, clematis, klaver en zonneroosjes.
Veel van deze soorten stammen af van soorten van vóór het quartaire tijdperk (dat 2,6 miljoen jaar geleden begon). De ijslagen die zich in die periode frequent vormden in Noord- en Oost-Europa kwamen tot net voor het Strandzha-massief. Daardoor is het plantenleven dat in het tertiair (65 - 2,6 miljoen jaren geleden) wijdverbreid was in Europa, hier tot op heden behouden gebleven.
Tot de zogeheten tertiaire relictflora behoren Veronica turrilliana, de Kaukasische blauwe bosbes (Vaccinium arctostaphylos), Cistus salviifolius en sommige eikensoorten zoals Quercus hartwissiana (de zogeheten Strandzha-eik) en Quercus polycarpa.
De Strandzha-streek heeft zo’n diepe en rijke ecologie dat de streek is aangewezen als een van de prioritaire gebieden voor milieubescherming in de EU. Het massief herbergt verschillende natuurreservaten en is opgenomen in het pan-Europese ecologische netwerk van beschermde leefgebieden Natura 2000.
De bevolking van de Strandzha-streek leeft in harmonie met de natuur in haar omgeving. Terwijl de bruine, kaneelkleurige bosgrond en gele podsol de grootschalige landbouw bemoeilijken, leveren de eikenwouden voor honingbijen voedsel in overvloed, waardoor de imkerij voor de plaatselijke gemeenschappen een natuurlijke bezigheid vormde. De zomen van de Strandzha-wouden staan vol bijenschansen, vaak met de traditionele bijenkorven en de kloskorven die van het einde van de 19e eeuw dateren.
Het unieke natuurlijke erfgoed van Strandzhanski manov med werd door de EU in 2019 erkend, toen de naam van het product als beschermde oorsprongsbenaming (BOB) werd geregistreerd.
Productie
Strandzhanski manov med BOB is in hoge mate het product van zijn natuurlijke omgeving. Het productieproces is nauw verbonden met de wisselwerking tussen de fauna en de flora van het bosecosysteem.
Het proces begint in het bladerdek van de eikenwouden, waar kleine insecten zoals bladluizen en de eikelboorders de bladeren aanboren voor hun suikerhoudende sap en op hun beurt een nog zoetere substantie afscheiden, de zogeheten honingdauw.
Het warme maritieme klimaat van het Strandzha-massief schept de perfecte omstandigheden voor de productie van honingdauw. In deze vochtige streek worden de bladeren zeer groot waardoor de transpiratie vergemakkelijkt en de insecten over een grotere oppervlakte beschikken om zich te voeden. De lichte nevel waarin het woud baadt, zorgt er tevens voor dat de sapdruppels en de honingdauw langer op de bladeren blijven liggen; door dichtere mist zouden de druppels te groot worden en van de bladeren vallen.
In de maanden juni, juli en augustus bestaat het voedsel van bijen in de Strandzha-wouden overwegend uit honingdauw van eik, aangezien er slechts weinig nectar producerende bloemen in bloei staan. De bijen verzamelen de honingdauw, transformeren deze in honing en bewaren deze in de bijenkorven aan de rand van het woud.
Zodra de honing in de raten voldoende gerijpt is, worden de raten uit de bijenkorven genomen en in een centrifuge geplaatst. Daarin worden de raten tegen hoge snelheid rondgeslingerd, en wordt de honing door de middelpuntvliedende kracht van de wassen structuur gescheiden. Wanneer de honing is gescheiden, wordt hij gefilterd, gehomogeniseerd en gedurende minstens 24 uur geklaard in bezinktanks.
Decanteren, verpakken en etiketteren gebeurt op een schone en geschikte locatie in het geografische gebied om de kwaliteit en de traceerbaarheid van het product te garanderen. Gekristalliseerde honing wordt vloeibaar gemaakt door opwarming tot een temperatuur van 42 °C, de maximale temperatuur die de honing in de korf bereikt tijdens de honingoogst.
In vergelijking met de meeste op nectar gebaseerde honing heeft Strandzhanski manov med BOB een intensere kleur en een licht bittere smaak, voornamelijk door de microflora in die in de honing aanwezig is. De samenstelling van de honingdauw zorgt ook voor een overvloed aan micronutriënten, zoals kalium, magnesium en lithium, en een hoge dosis antioxidanten.
