Natuurlijk bronwater geeft de BGA Radicchio Rosso di Treviso zijn helderrode uiterlijk en licht bittere smaak.
Wilde cichorei werd al eeuwenlang in Italië gegeten, maar de ontwikkeling van bescheiden bloemetje aan de wegrand tot BGA “Radicchio Rosso di Treviso” is het gevolg van een zeer zorgvuldige selectieve teelt, een innovatief productieproces en een indrukwekkend artisanaal kunnen.
Achtergrond
De ware oorsprong van Radicchio Rosso di Treviso (roodlof) is in de mist van het verleden gehuld, maar misschien het meest poëtische verhaal is dat het eerste cichoreizaad op het dak van een kerk viel, waar het door de monniken van een plaatselijke orde zorgvuldig werd beschermd. Meestal wordt de invoering ervan echter toegeschreven aan een Belgische tuinbouwer, Francesco Van den Borre, die de witloftechnieken uit zijn vaderland heeft toegepast op Italiaanse cichorei. Hoe dan ook, tegen 1900 was Radicchio Rosso di Treviso zo'n bekende specialiteit geworden dat er shows rond werden gehouden.
Productie
Radicchio Rosso di Treviso wordt uitsluitend geteeld in een klein gebied in Noord-Oost-Italië, namelijk in enkele gemeenten rond de steden Treviso, Padua en Venetië. Hier kan de plant profiteren van de talrijke bronnen die in de regio worden aangetroffen. Er worden zowel vroege als late variëteiten gekweekt, die enigszins verschillende smaken en texturen hebben. Beide ondergaan een soortgelijk proces om het eindproduct te verkrijgen.
Radicchio Rosso di Treviso wordt vóór eind juli aangeplant en blijft tot de herfst op het veld. Het vroege roodlof kan al vanaf 1 september geoogst worden, maar de late variëteit niet voor de eerste vorst. Na de oogst wordt het roodlof schoongemaakt en worden de buitenste bladeren verwijderd. De kroppen worden vervolgens verzameld in bundels of geplaatst in netten of kratten. De groente worden dan zorgvuldig opgeslagen om beschadiging te voorkomen.
Het roodlof is dan klaar om te worden gebleekt en geforceerd — een proces dat de groente zijn kenmerkende kleur en knapperigheid geeft. De planten worden in donkere tanks geplaatst en de wortels ondergedompeld in lokaal bronwater dat op een constante temperatuur wordt gehouden. De bladeren mogen het water echter nooit raken! Dit lokt de plant uit zijn overwintering en stimuleert nieuwe groei. De duisternis in de tank belet dat het roodlof chlorofyl produceert, waardoor de stengels wit worden.
Er is nog één laatste stap voordat het product als “Radicchio Rosso di Treviso” kan worden verkocht. Het roodlof wordt uitsluitend met de hand bereid door het zorgvuldig verwijderen van de buitenste bladeren en de wortel. Daar is heel wat vakmanschap voor nodig, want alleen zo krijgt Radicchio Rosso di Treviso zijn karakteristieke uiterlijk en wordt het klaar voor verkoop.
Meer informatie
Radicchio Rosso di Treviso BGA - Rechtsinstrument