Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
Agriculture and rural development

Ιστορικό

Η αληθινή ιστορία του Radicchio Rosso di Treviso περιβάλλεται από θρύλους, αλλά η πιο ποιητική ίσως ιστορία για την προέλευσή του αναφέρει ότι ο πρώτος σπόρος ραδικιού έπεσε στην οροφή μιας εκκλησίας, όπου οι μοναχοί ενός τοπικού τάγματος ανέλαβαν να το φροντίσουν. Σύμφωνα όμως με την πλέον διαδεδομένη ιστορία, η εισαγωγή του οφείλεται σε έναν Βέλγο φυτοκόμο, τον Francesco Van den Borre, που εφάρμοσε τις τεχνικές της χώρας του στο ιταλικό ραδίκι. Όποια ιστορία και αν αληθεύει, γύρω στο 1900 το Radicchio Rosso di Treviso είχε αποκτήσει αρκετή φήμη ως σπεσιαλιτέ, ώστε να διοργανώνονται εκθέσεις για τον εορτασμό των ποιοτικών χαρακτηριστικών του.

Παραγωγή

Το Radicchio Rosso di Treviso καλλιεργείται αποκλειστικά σε μια μικρή περιοχή της βορειοανατολικής Ιταλίας, και συγκεκριμένα σε περιορισμένο αριθμό δήμων γύρω από το Τρεβίζο, την Πάδοβα και τη Βενετία, όπου ωφελείται από τις πολυάριθμες πηγές της περιοχής. Τόσο οι πρώιμες όσο και οι όψιμες ποικιλίες, οι οποίες διαφέρουν ελαφρώς ως προς τη γεύση και την υφή, υποβάλλονται σε παρόμοια διαδικασία για να ληφθεί το τελικό προϊόν.

Το Radicchio Rosso di Treviso φυτεύεται πριν από το τέλος του Ιουλίου και παραμένει στον αγρό καθ’ όλη τη διάρκεια του φθινοπώρου μέχρι τη συγκομιδή. Ενώ η πρώιμη ποικιλία Radicchio μπορεί να συγκομιστεί οποιαδήποτε στιγμή μετά την 1η Σεπτεμβρίου, η όψιμη ποικιλία πρέπει να παραμείνει στον αγρό μέχρι τους πρώτους παγετούς. Μετά τη συγκομιδή, το Radicchio καθαρίζεται και αφαιρούνται τα εξωτερικά του φύλλα. Στη συνέχεια, τα κεφάλια συγκεντρώνονται σε δεμάτια ή τοποθετούνται σε δίχτυα ή καφάσια. Τα λαχανικά αποθηκεύονται προσεκτικά, ώστε να μην υποστούν βλάβη.

Το ραδίκι είναι πλέον έτοιμο για λεύκανση και τεχνητή ωρίμαση, μια διαδικασία που προσδίδει στο Radicchio τον ιδιαίτερο χρωματισμό και την τραγανότητά του. Τα ραδίκια τοποθετούνται σε σκοτεινές δεξαμενές και παραμένουν βυθισμένα μέχρι το στέλεχός τους σε νερό από τοπικές φυσικές πηγές, το οποίο διατηρείται σε σταθερή θερμοκρασία. Τα φύλλα, αντιθέτως, δεν πρέπει ποτέ να έρχονται σε επαφή με το νερό! Με τον τρόπο αυτό σταματά η διαδικασία διαχείμασης του φυτού και διευκολύνεται η νέα βλάστηση. Το σκοτάδι που επικρατεί στη δεξαμενή εμποδίζει το Radicchio να παράγει χλωροφύλλη, γεγονός που προκαλεί τη λεύκανση των στελεχών.

Το τελικό στάδιο προτού μπορέσει το προϊόν να πωληθεί ως Radicchio Rosso di Treviso συνίσταται στην αφαίρεση των εξωτερικών φύλλων και στην κοπή και το ξάκρισμα του ριζώματος του Radicchio, που εκτελούνται αποκλειστικά με το χέρι. Η εργασία αυτή απαιτεί ιδιαίτερη σχολαστικότητα, δεδομένου ότι μόνο με την προσεκτική αφαίρεση των εξωτερικών τμημάτων αποκτά το Radicchio Rosso di Treviso τη χαρακτηριστική του όψη ώστε να είναι έτοιμο προς πώληση.

Περισσότερες πληροφορίες

Radicchio Rosso di Treviso ΠΓΕ - nομικό μέσο

Προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη

Ποιοτικά τρόφιμα και ποτά σε όλη την Ευρώπη